Ukoliko ste u toku predizborne kampanje pratili rad inicijative Ne davimo Beograd verovatno ste mogli da primetite pojavu nekoliko stranica koje su sponzorisanim objavama širile mržnju prema aktivistima Inicijative.
One su pozivale na ubijanje, rezanje grkljana, prebijanje, klanje, nabijanje na kolac, silovanje i brojne druge gadosti. A moguće je čak i da su vam u inbox stizale fotografije aktivista sa podrugljivim ili pretećim natpisima.
Ovo je sve bio deo dobro osmišljene kampanje koja se naslanja na ono blaćenje koje su objavljivali režimski mediji poput Informera, TV Pink, Srpskog telegrafa, Studija B ili Alo-a, gde su se aktivisti Inicijative često nalazili na naslovnim stranama sa zaokruženim glavama i optužbama da smo plaćenici, izdajnici, i slično. Ovu kampanju bilo je lako dovesti u vezu sa funkcionerima Srpske napredne stranke i desnim ekstremistima koji vode njihove prljave poslove, poput Miše Vacića, Vladimira Đukanovića, Marijana Rističevića…
Nakon predizborne kampanje, ove dobro plaćene i od vladajuće partije podržane stranice, nastavile su sporadično da objavljuju negativne postove o Inicijativi, ali i o drugim političkim akterima, novinarima koji kritički pišu o vlasti, sportistima ili javnim ličnostima koji se izjasne protiv nacionalizma ili govore pozitivno recimo o regionalnom pomirenju.
Od skora, desio se do sada neviđen zaokret u radu ovih stranica. Naime, iste one koje su objavljivale podrugljive slike Soroša i Rokfelera kako ruše Vučića, anti NATO komentare, paljenja američke zastave, rodoljubive pesme, slike Putina u svim mogućim pozama i sve u tom maniru, počele su da objavljuju pozitivne priče o saradnji Srbije i Amerike. Nostalgične i romantične tekstove o nekoj istorijskoj saradnji i savezništvu. Rukovanje pilota koji je spašen od strane četnika u okupiranoj Srbiji. Životne priče srpskih naučnika koji su ostvarili američki san ili spot o Mihajlu Pupinu, zatim snimke iz kongresa SAD, čuvene govore bivših predsednika, Kenedijeve citate i velike misli, velikih ljudi i sve u tom stilu…
Glavna svrha ovakvih stranica jeste prikupljanje pažnje na društvenim mrežama opštim postovima, zanimljivim fotografijama, smešnim klipovima i slično, a onda korišćenje te pažnje i njeno usmeravanje na blaćenje konkretnih osoba koje se nađu na udaru vlasti u nekom trenutku. Ipak postavlja se pitanje kako je baš do ovakvog i ovolikog zaokreta, od rusofilsko-patriotskog ka američkom miljeu došlo i da li je komešanje u ovom mulju i blatu botovskog delovanja pokazatelj i skretanja na površini?
Hoćemo li sada kada kritikujemo rad vlasti odjednom biti Putinovi umesto američki plaćenici? Da li će se iznosi za koje nas predsednik Vučić optužuje da smo dobili za njegovo rušenje sad ođednom meriti u rubljama?
Pored kontrole tradicionalnih medija, očigledno je da vlast ne prepušta ni društvene mreže slučaju, a sredstva kojima raspolažu praktično su neogranična, obzirom da ih crpe iz javnih fondova.
Autor: Radomir Lazović
Izvor: Danas, 3. avgust 2018. godine
kolumna Naš grad izlazi svakog petka u dnevnom listu Danas, a pišu je članovi i prijatelji inicijative Ne davimo Beograd